BEN SANA MECBURUM BİLEMEZSİN

Ben sana mecburum bilemezsin

Adını mıh gibi aklımda tutuyorum

Büyüdükçe büyüyor gözlerin

Ben sana mecburum bilemezsin

İçimi seninle ısıtıyorum.

Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor

Bu şehir o eski İstanbul mudur?

Karanlıkta bulutlar parçalanıyor

Sokak lambaları birden yanıyor

Kaldırımlarda yağmur kokusu

Ben sana mecburum sen yoksun.

Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur

İnsan bir akşamüstü ansızın yorulur

Tutsak ustura ağzında yaşamaktan

Kimi zaman ellerini kırar tutkusu    

Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından

Hangi kapıyı çalsa kimi zaman

Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor

Eski zamanlardan bir cuma çalıyor

Durup köşe başında deliksiz dinlesem

Sana kullanılmamış bir gök getirsem

Haftalar ellerimde ufalanıyor

Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem

Ben sana mecburum sen yoksun.

Belki haziran da mavi benekli çocuksun

Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor

Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden

Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun

Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor

Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin

Kötü rüzgâr saçlarını götürüyor

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Bu kurtlar sofrasında belki zor

Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Sus deyip adınla başlıyorum

İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin

Hayır, başka türlü olmayacak

Ben sana mecburum bilemezsin.

              

Atilla İLHAN

Nedenini bilmiyorum, ama aklımdan geçti ve paylaşmak istedim...

ESKİ - YENİ BERELER ;)

Geçen yıl sıkıntıdan bir sürü bere örmüştüm. Bir kısmını arkadaşlarıma hediye ettim, bir kısmınıda kendime sakladım. Son bir kaç gündür arkadaşım la birlikte bu berelere yeni bir hava katmaya karar verdik. Evdeki pullar, boncuklar çıktı ve günün sonunda güzel ve şirin yeni görünümlü bereler elde etmiş olduk. Bunları da sizlerle paylaşmak istedim....

YALNIZLIK MAKAMI ÇALIYOR KALBİM

Yalnızlık makamı çalıyor kalbim. Kendi çalıp, kendi dinliyor. Duymuyor kimse onun sesini. Kırıldıkça daha da kısıldı sesi. Yakında ebediyen susacak diye çok korkuyorum. O susunca kafamdaki ses de susar mı acaba? Sürekli benimle konuşan ve hatta bas bas bağıran, mutsuzluğumu, yalnızlığımı görüp beynimde çınlatan. O sustuğunda neler olacak? Kukla mı olacağım acaba.? Düşüncesi olmayan, ipleri başkasının elinde olan. İstediği gibi oynatılan, sıkıldığında bir köşeye fırlatılan.

Kim olacağım ben?