Senden sonra çok yol yürüdüm. Bazen tökezledim, bazen ayağım takıldı düştüm, bazen koşarak gittim, bazen de sürünerek. Çünkü savaşçı ruhum var, inatçıyım. Işık görmediğim yolda mum yaktım, gideceğim yolu tahmin ederek yürüdüm. Kötülüklerin var olduğunu hissederek. Umudumu kaybetmeden. Çok insan tanıdım yolculuğum boyunca. İçinde kötülük besleyen, umut yeşerten, pozitif enerji saçan, mutluluk kaynağı olan, uçurumdan iten, ruh ikizim mi diye düşündüren. Eleye eleye iyileri aradan seçtim, çürükleri ayırdım. Ama hala varış noktasına ulaşamadım. Şu an gitmem gereken yolu bile göremez oldum. Nerede kayboldum ben? Kendimi nerede bıraktım?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder