10 Ağustos 2011 Çarşamba

Umut Ve Ben



Yanıma umudumu aldım ve yola çıktım. Sadece o var yanımda. Çok insan tanıdım, ama
kimseye umut vermedim. Öylece baş başa kalıp düşüncelere dalıyoruz. Yalnızlığın tadını
çıkarıyoruz bu aralar. Umut ve ben hayaller kuruyoruz. Hayat ne kadar da toz pembe
görünüyor. İnsan istedikten sonra güneşin ışığından, denizin mavisinden, çiçeklerin
kokusundan zevk alabilir. Her şey aslında ne kadar güzel. Önemli olan bu güzellikleri
görebilmek. Ben pembe gözlüklerimi ruhumda taşıyorum. Hiç bir şey beni uzun vadeli
karamsarlığa itemez. Genelde pozitif düşünüyorum. Zaman zaman bütün terslikler beni bulsada doğru yolu bulmayı başarıyorum. Neye ve nereye elimi atsam soluyor. Böyle durumlarda beklemek gerekiyor. İçindeki ses doğru zaman geldiğinde neşeli bir makamda şarkılar söylüyor. İnsanın içini şenlendiriyor. Ve o zaman biliyorum ki mola yerinden ayrılıp umut’la yola çıkma vakti gelmiştir. ;)

2 yorum:

  1. O kadar güzel bir paylaşım olmuş ki altına imzamı çekinmeden atarım :)

    YanıtlaSil