Umut Ve Ben

Yanıma umudumu aldım ve yola çıktım. Sadece o var yanımda. Çok insan tanıdım, ama
kimseye umut vermedim. Öylece baş başa kalıp düşüncelere dalıyoruz. Yalnızlığın tadını
çıkarıyoruz bu aralar. Umut ve ben hayaller kuruyoruz. Hayat ne kadar da toz pembe
görünüyor. İnsan istedikten sonra güneşin ışığından, denizin mavisinden, çiçeklerin
kokusundan zevk alabilir. Her şey aslında ne kadar güzel. Önemli olan bu güzellikleri
görebilmek. Ben pembe gözlüklerimi ruhumda taşıyorum. Hiç bir şey beni uzun vadeli
karamsarlığa itemez. Genelde pozitif düşünüyorum. Zaman zaman bütün terslikler beni bulsada doğru yolu bulmayı başarıyorum. Neye ve nereye elimi atsam soluyor. Böyle durumlarda beklemek gerekiyor. İçindeki ses doğru zaman geldiğinde neşeli bir makamda şarkılar söylüyor. İnsanın içini şenlendiriyor. Ve o zaman biliyorum ki mola yerinden ayrılıp umut’la yola çıkma vakti gelmiştir. ;)

Sadem...

yaktığın sönmedi hâlâ 
kimseyi sevemiyorum
beni sana kattığın belli değil mi
sebebi bilemiyorum
aklımda bir tek sen varsın
ben senden istediğimi kimseye diyemiyorum 
yormadan sormadan seveceğim seni sadem
gönlüme sarmadan ya buna var mı müsaaden
hiç durmadan yorulmadan
seni bekleyeceğim zaten
evime düşen bir kaç saç telin olmadan
buna var mı müsaaden 

yüzümde çizgilerin var
saçımda bembeyaz tenin
hâlâ yapayalnız yattığım farkedilir mi


 Söz ve Müzik: Soner Sarıkabadayı 

http://www.youtube.com/watch?v=-Dom87bdChM


belki bu şarkı beni şu an en güzel anlatandır... sadece sevdiğini anlatan kısım uymuyor..

seni hâlâ seviyor muyum? hayır sevmiyorum, ama sana olan kiğnim her gün biraz daha büyüyor. ve biliyorum; bu hiç bitmeyecek. 

İstanbul'a döndüm. . . .

Amma zaman olmuş yazmayalı. Ama bende kendime göre haklıyım tabi. Vakit bulamadım, kendimle çok meşgul oldum. Artık döndüm bloguma... :)))

Bundan sonra İstanbul'dayım . .

HAYATIM DİZİ

Artık dizilere boğulmuş bir toplum içinde yaşıyoruz. Nereye gitsem dizi konuşuluyor. Ben izlemiyor muyum? Tabii ki izliyorum… Öyle bir geçer zaman ki, Fatmagül’ün suçu ne, küçük sırlar, muhteşem yüzyıl, şüphe… Bunlar sürekli izlediklerim. Bir de arada bir takıldıklarım var, can sıkıntısından…

Kötü kadın Carolin, Ali’yi Cemile’den çalan, bebiş Osman’a tokat atan, Ali’yi aldatan, herkesi birbirine düşüren… Ama bir türlü başına kayalık düşmeyen :P

Kurban Fatmagül, kaç kişinin tecavüzüne uğrayan, Mustafa tarafından terk edilen, susmayıp beynini yiyen Mukaddes, ona aşık olan Kerem, tabi saftoloz Rahmi, tam nikah masasına oturan Meltem’i arayıp hayallerini yıkan (daha önce aklın nerdeydi kızım ya??)

Politik davranmaya çalışan, ama yüzüne gözüne bulaştıran İpek, annesinin katilini arıyor, ama herkes şüpheli durumda. Herkes ona ipucu veriyor güya, ama asıl amaç çıkar. Bir öğretmen olarak İpek daha zeki olması gerekmez mi? Kim nereye çekerse, o oraya savruluyor… Bir tek o uçuk Meltem olduğu gibi davranıyor sanki..

Sümsük Su, bu kıza bir gıcık oluyorum, bir gıcık oluyorum inanılmaz. Carolin bir,  Su iki… İnsan illaki biriyle çıkması mı gerekiyor? Demir ona sırt çevirir çevirmez hemen Çet’e koşuyor. Aslında Demire aşık, onu biliyoruz zaten. Ama Demir de kız gibi davrandığı için bu ilişki asla olmayacak. Kaprisli ve inatçı davranıyor. Oğlum, insan sevdiği kıza sürekli öyle davranır mı ya? İşte böyle kaybedersin… :P Ama aslında isabet bile olmuş, o hatunla ömür geçmez.. mıy mıy mıyyyy

Kurnaz ve muhteşem Ayşegül, o ne öyle ya… Kız dıştan bakıldığında kötü, ama özünde merhametli ve sevgi dolu…. Onun o entrikaları beni çok mutlu ediyor valla.. Çet’e takık, Su ya düşman, Demir yeni yandaşı, Heves onun dalga konusu ve bu aralar kara liste ye düşmüş bulunuyor (ee, insan hiç arkadaşının hoşlandığı adamla birlikte olur mu?? Olmadı ama), Memo onu insana döndüren tek kişi, ona davranışı, ablalığı çok hoşuma gidiyor..

Pislik Hürrem… Yoksa Mahidevran mı? Yazacak bir şey bulamıyorum… İkisi de birbirinden beter…

Diziler ne kadar da hayatımızın içinde değil mi? Yazdıkça anladım, bende baya bir izliyormuşum...

BEN SANA MECBURUM BİLEMEZSİN

Ben sana mecburum bilemezsin

Adını mıh gibi aklımda tutuyorum

Büyüdükçe büyüyor gözlerin

Ben sana mecburum bilemezsin

İçimi seninle ısıtıyorum.

Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor

Bu şehir o eski İstanbul mudur?

Karanlıkta bulutlar parçalanıyor

Sokak lambaları birden yanıyor

Kaldırımlarda yağmur kokusu

Ben sana mecburum sen yoksun.

Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur

İnsan bir akşamüstü ansızın yorulur

Tutsak ustura ağzında yaşamaktan

Kimi zaman ellerini kırar tutkusu    

Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından

Hangi kapıyı çalsa kimi zaman

Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor

Eski zamanlardan bir cuma çalıyor

Durup köşe başında deliksiz dinlesem

Sana kullanılmamış bir gök getirsem

Haftalar ellerimde ufalanıyor

Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem

Ben sana mecburum sen yoksun.

Belki haziran da mavi benekli çocuksun

Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor

Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden

Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun

Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor

Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin

Kötü rüzgâr saçlarını götürüyor

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Bu kurtlar sofrasında belki zor

Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Sus deyip adınla başlıyorum

İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin

Hayır, başka türlü olmayacak

Ben sana mecburum bilemezsin.

              

Atilla İLHAN

Nedenini bilmiyorum, ama aklımdan geçti ve paylaşmak istedim...

ESKİ - YENİ BERELER ;)

Geçen yıl sıkıntıdan bir sürü bere örmüştüm. Bir kısmını arkadaşlarıma hediye ettim, bir kısmınıda kendime sakladım. Son bir kaç gündür arkadaşım la birlikte bu berelere yeni bir hava katmaya karar verdik. Evdeki pullar, boncuklar çıktı ve günün sonunda güzel ve şirin yeni görünümlü bereler elde etmiş olduk. Bunları da sizlerle paylaşmak istedim....

YALNIZLIK MAKAMI ÇALIYOR KALBİM

Yalnızlık makamı çalıyor kalbim. Kendi çalıp, kendi dinliyor. Duymuyor kimse onun sesini. Kırıldıkça daha da kısıldı sesi. Yakında ebediyen susacak diye çok korkuyorum. O susunca kafamdaki ses de susar mı acaba? Sürekli benimle konuşan ve hatta bas bas bağıran, mutsuzluğumu, yalnızlığımı görüp beynimde çınlatan. O sustuğunda neler olacak? Kukla mı olacağım acaba.? Düşüncesi olmayan, ipleri başkasının elinde olan. İstediği gibi oynatılan, sıkıldığında bir köşeye fırlatılan.

Kim olacağım ben?

TEK KİŞİLİK AŞK

Tek Kişilik Aşk

Bazı ilişkileri sürdürmek mi daha mantıklı, sürdürmemek mi? Aslında seviyorum karşımdaki insanı,
ama kaygılarım var. Emin değilim onun duygularından. O da beni seviyor mu acaba, benim onu
sevdiğim kadar? Yoksa sadece alışkanlık mı onun ki?! Seviyordur belki, ama eskisi gibi değil, daha
az, daha farklı. Gitmek mantıklı mı acaba? Yoksa kalıp filmin sonunda neler olacak diye beklemeli
mi? Daha çok bağlanır mıyım acaba? Daha çok acı çeker miyim ilişkimiz bittiğinde? ‘’Zaten belliydi’’
mi derim? Kendime yeni hayat kurduğumda onu özler miyim? Başkası hayatıma girdiğinde yine onu
düşünür müyüm? Pişmanlık duyup ‘’biraz daha çaba etseydim’’ der miyim? Ne yapmam gerektiğini
kim söyleyebilir bana? Yol gösteren, hayatıma ışık tutan… Kim olacak? Onun la olup yalnızlık içinde acı
çekmek mi, yoksa yeni hayatımdaki yalnızlıklarımla karşı karşıya olmak mı daha iyidir?

Böyle hisseden çok kadın var. Herkes farklı sebeplerden dolayı bitmiş ilişkisini sürdürür. Bazen
maddi nedenler, bazen manevi nedenlerden dolayı… Kadınlar erkeklerden daha güçlüdür, ama bu
tarz ilişkiler onların bütün enerjilerini, yaşama sevinçlerini, gücünü ve objektif görme yeteneğini
ellerinden alır. Oturup böyle şeyleri dinlediğim zaman hep şunu düşünüyorum. Bir kadın bir erkeğe
nasıl kendisini bu kadar teslim edebilir? Ruhunu yok etmesine izin verebilir? Bütün kadınlar böyle
değil tabi, ama maalesef bizimle aynı toplumda bu durumda olan birçok kadın var. Hiç kimse yalnız
olmak istemez, ama böyle yıpratan bir ilişkisi olacağına hiç olmasın daha iyi. Ilişkiler iki kişiliktir,
sadece tek taraf çaba gösterip özveride bulunuyorsa, kırılma noktası da çok uzaklarda değildir. Bugün
olmazsa yarın kesin kopar. Üzülen tarafta genelde kadın olur. Onun için, eğer sadece siz ilişkiyi ayakta
tutmaya çalışıyorsanız, hep siz alttan alıyorsanız, bütün yük sizin omuzlarınızdaysa, sizi takmıyorsa,
dinlemiyorsa, önemsemiyorsa… O zaman iyice düşünün. Ben gerçekten bunu mu istiyorum? Tek
kişilik bir aşk…

Not:
Dünyaya bir daha gelsem sevgilim
Arar bulurum yine seni severim
Cenneti değişmem saçının teline
Ömrümün yetiği kadar seni severim
(Aslı Zen)

Eğer bu cümleleri içinizden gelerek söyleyebiliyorsanız, işte o zaman doğru insanı bulmuşsunuz…

YOL

Senden sonra çok yol yürüdüm. Bazen tökezledim, bazen ayağım takıldı düştüm, bazen koşarak gittim, bazen de sürünerek. Çünkü savaşçı ruhum var, inatçıyım. Işık görmediğim yolda mum yaktım, gideceğim yolu tahmin ederek yürüdüm. Kötülüklerin var olduğunu hissederek. Umudumu kaybetmeden. Çok insan tanıdım yolculuğum boyunca. İçinde kötülük besleyen, umut yeşerten, pozitif enerji saçan, mutluluk kaynağı olan, uçurumdan iten, ruh ikizim mi diye düşündüren. Eleye eleye iyileri aradan seçtim, çürükleri ayırdım. Ama hala varış noktasına ulaşamadım. Şu an gitmem gereken yolu bile göremez oldum. Nerede kayboldum ben? Kendimi nerede bıraktım?

DESTINO

Kader diye bir şey var mıdır? Evet tabi vardır, ama bu körü körüne bir yolda ilerlemek zorunda olduğunuzu göstermez. Tanrı herkese seçme hakkı tanımıştır. Benim kaderim bu, Allah böyle istedi, yapacak bir şeyim yok dememek lazım. Tek değişmeyen başlangıç noktasıdır. Annemiz ve Babamız, doğduğumuz sosyal çevremiz, zengin veya fakir aileden olmamız…  bunları seçme şansımız yok, ama onun dışında her şey bizim kendi elimizde. Insanın her zaman en az iki seçeneği vardır, bir iyi yol, bir de kötü yol… Ama seçim hep bizimdir. Bazen insanlar kendi şansını kendi yaratmalıdır. Işinizde memnun değilseniz yenisini arama şansına sahipsiniz. Eğer eşinizden şiddet görüyorsanız ayrılıp yeni bir hayat kurma özgürlüğüne sahipsiniz. Eğer aldatılıyorsanız ayrılıp kurtulmak sizin elinizde. Eğer fazla kiloluysanız spor ve diyet yaparak zayıflayabilirsiniz. Ama bir çoğumuz bu durumdan kurtulmak için hiçbir şey yapmıyoruz. Neden? Korkularımız, kaygılarımız, var. Belki bundan daha da kötü olurum diyenlerimiz var. Böyle gelmiş böyle gider diyenler var… Ama denemeye değer. Kimse kaderine; daha doğrusu kendine yenilmesin artık…